Odważna powieść, która w 2020 roku stała się sensacją literacką we Francji. Kameruńska pisarka przełamuje tabu i oddaje głos kobietom z Sahelu, które na co dzień doświadczają przemocy.

Trzy kobiety, trzy historie, trzy powiązane ze sobą losy. Ta polifoniczna powieść jest poruszającym świadectwem. Ukazuje losy młodziutkiej Ramli oderwanej od ukochanego, jej siostry Hindou wydanej za brutalnego kuzyna oraz nieco dojrzalszej Safiry, której męża musiała poślubić Ramla.

Djali Amadou Amal jako pierwsza afrykańska pisarka przełamuje tabu i mówi autentycznym głosem kobiet z Sahelu o przemocy, jakiej doświadczają na co dzień, zwłaszcza w aranżowanych poligamicznych małżeństwach.

Największą cnotą, której oczekuje się od kobiet w tamtej kulturze, jest munyal, cierpliwość, bo na końcu cierpliwości jest niebo. Jednak niebo może stać się piekłem

Czy odważnym i ambitnym, a na pewno nie cierpliwym bohaterkom uda się wydostać z tego piekła?

Francuskie wydanie Niecierpliwych (Les Impatientes) w 2020 roku znalazło się w finale Nagrody Goncourtów, zdobyło Prix Goncourt des lycéens i spotkało się z bardzo dobrym przyjęciem w wielu krajach (Choix Goncourt w Wielkiej Brytanii, Tunezji, Serbii, Algierii, Grecji, Czechach oraz krajach Bliskiego Wschodu). Ukazało się już angielskie, włoskie, niemieckie, chorwackie, brazylijskie i arabskie wydanie powieści. Wkrótce premiera szwedzka.

Misternie skonstruowana, inspirowana poezją Kobayashiego Issy opowieść o metamorfozie Rose, młodej francuskiej botaniczki. Wędrując po Kioto śladami swojego zmarłego ojca, japońskiego marszanda, pozna jego testament na końcu starannie zaplanowanej trasy prowadzącej przez ogrody, świątynie, herbaciarnie. W otoczeniu kwiatów, drzew, kamieni, poezji Rilkego i miejscowych legend oraz przyjaciół i współpracowników ojca Rose stopniowo odkrywa miłość i zaczyna akceptować japońską część swojej tożsamości.

Powieść jakich mało. Piękna, delikatna, inteligentna.

LE FIGARO LITTÉRAIRE

Doskonałą harmonię japońskiego stylu życia można odczuć nawet w warstwie słownej powieści: rozdziały następują po sobie w niespiesznym rytmie, jak kolejne rytuały ceremonii parzenia herbaty.

FRANCE INFO CULTURE

Oda do Japonii

Wspaniała, nezyjnie skomponowana powieść.

LE MONDE

Porywająca czytelnicza przygoda!

Książka, którą polscy czytelnicy wskazali jako najlepszą francuską powieść 2022 roku

(Polski Wybór Goncourtów)

Pod patronatem Festiwalu Conrada 2023

Jedenasty tytuł w serii Collection Nouvelle, w której ukazują się najnowsze francuskie powieści.

Kim była modelka słynnego domu mody Fath, która w wieku 64 lat popełniła w swoim paryskim mieszkaniu samobójstwo przez zagłodzenie, prowadząc przez czterdzieści pięć dni dziennik swojej agonii? Jej zmumifikowane zwłoki odkryto dopiero dziesięć miesięcy później, w sierpniu 1985 roku. Grégoire Bouillier, zainspirowany w 2018 roku radiową wiadomością o tym zdarzeniu, podjął niezwykłą próbę ujawnienia pełnego tajemnic losu Marcelle Pichon w powieści, która jest imponującą podróżą w czasie i przestrzeni. Przeobrażając się w prywatnego detektywa, któremu asystuje wierna (i radosna) Penny, autor rozpoczyna szaleńcze śledztwo, by odtworzyć losy tajemniczej kobiety, która w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku była modelką: od archiwów i genealogii, przez dzieciństwo w Paryżu lat dwudziestych, po zawarte podczas okupacji małżeństwo

Dokumentalistyka przeplata się tu z fikcją, hipotezy śledczych z grą wyobraźni narratora, wątek detektywistyczny z autobiograficznym i autotematycznym, a humor, ironia i spontaniczny język mówiony dopełniają czytelniczej uczty. Okazuje się, że nic w życiu nie jest zwyczajne i przypadkowe, a literatura ocala życie przed anonimowością i rutyną.

Grégoire Bouillier nieustannie widzi w świecie rzeczywistym sieć znaków i zbiegów okoliczności. Czerpie z tego materię do dygresji i skojarzeń, starając się lepiej wydobyć temat, który zdaje się mu wymykać. Jest zatem coś ironicznego, choć nie paradoksalnego, w tym, że Serce nie ustaje, ze swoimi 900 stronami, okazuje się książką wyjątkowo pokrzepiającą, choć odnosi się do historii Marcelle Pichon, byłej modelki, która zdecydowała się umrzeć z głodu w swoim mieszkaniu w 1985 roku.

Le Monde

Grégoire Bouillier wprowadza nas w niesamowite doświadczenie czytelnicze, literacką przygodę, która trzyma w napięciu dniami i nocami. Nie tyle tę związaną z Marcelle Pichon, ile swoją własną, ponieważ ich istnienia splotły się ze sobą na kartach tej wyjątkowej książki.

La République des livres

O autorze

GRÉGOIRE BOUILLIER urodzony w 1960 roku francuski pisarz, który w swojej twórczości, zaliczanej do nurtu autofikcji, kieruje się ambicją przedstawiania raportu na temat rzeczywistości. Uważa, że literatura powinna realnie oddziaływać na życie czytelników. Zanim wydał pierwsze autobiograficzne opowieści (Rapport sur moi, 2002;LInvité mystere, 2004), zajmował się m.in. malarstwem i dziennikarstwem. Do tej pory jego książki zostały przetłumaczone na angielski, niemiecki, włoski, hiszpański, niderlandzki i arabski.

O tłumaczu:

ELŻBIETA JANOTA tłumaczka literatury francuskojęzycznej i anglojęzycznej, absolwentka Uniwersytetu Śląskiego (języki stosowane) oraz studiów magisterskich na Royal Holloway University of London, członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury, laureatka Vivelo Book Awards 2023. Współtworzy podkast o książkach Już tłumaczę.

O książce

Pierwszy tytuł w eseistycznej serii Nouvelle. Ten zwięzły, mocny i aktualny tekst z pogranicza pamfletu i reportażu gonzo jest dobitnym wyrazem gniewu i bezwzględnie obnaża wpływ propagandy Putina na naród rosyjski. Zetka wymalowana białą farbą na rosyjskich czołgach w Ukrainie skłania Iegora Grana do refleksji nad gangreną, która toczy mózgi wielu Rosjan. Zombi, chodzące trupy, to zwykle wujek, babcia, siostra, syn lub mąż. Ci, którzy maszerują w szeregu za najwyższym hipnotyzerem", ślepi zwolennicy bezwzględnej wojny, którą Rosja prowadzi od 24 lutego 2022 roku, gotowi poświęcić życie własnych dzieci, by odebrać spokój Ukraińcom. Książka poruszyła opinię publiczną we Francjii była nominowana do nagród Renaudot, Femina i Médicis.

Le Temps

Iegor Gran, pisarz urodzony w Rosji, napisał jadowitą książkę przeciwko katastrofalnemu dryfowaniu jego rodzinnego kraju w czasie, gdy Ukraina próbuje oprzeć się atakom armii Władimira Putina.

O Autorze

Iegor Gran, francuski pisarz urodzony w 1964 roku w Moskwie, syn Andrieja Siniawskiego, rosyjskiego pisarza i dysydenta ocalałego z gułagu. Przybył do Francji w wieku dziesięciu lat. Studiował w École centrale de Paris. Równolegle z pracą inżynierską rozpoczął karierę pisarską i jako pseudonim wybrał nazwisko swojej żony. Jest autorem kilku znanych książek (m.in. La Russie profonde,Les Trois Vies de Lucie, La revanche de Kevin, L'Écologie en bas de chez moi). Od 2011 roku współpracuje z Charlie Hebdo".

O tłumaczu:

Paweł Łapiński, trójmieszczanin po studiach romanistycznych we Wrocławiu i Warszawie. Tłumacz literacki z języka francuskiego, członek Oddziału Północnego Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury.

Fragment:

Od ponad wieku Rosja stara się żyć w fikcjach równoległych. Wymyśla sobie metafizyczne walki, w które inwestuje całą swoją wiarę i swoją przyszłość wczoraj była to walka z kapitałem, dziś z tolerancją. Rosja z masochistycznym rozmachem godnym postaci Dostojewskiego przedkłada niedostatki, które dają jej poczucie, że wzrasta duchowo, nad stagnację spokojnego życia, w którym każdy uprawia swój ogródek i dba o wygodę życia codziennego. Rosjanie przez siedemdziesiąt lat gonili za nieosiągalną przyszłością, w której ostatecznie miał zatriumfować proletariat, a dzisiaj zamykają się w wieży zbudowanej ze swojej przeszłości i ani trochę nie wadzi im trupi zapach, który tam panuje. Całe to oddanie wyimaginowanym konstrukcjom jest trudne do pojęcia dla pragmatycznego zachodniego umysłu, który skupia się na budowaniu swojej codzienności zamiast uganiać się za chimerami wyprodukowanymi z własnych frustracji. A jednak to właśnie kult fikcji popycha dziś Rosjan do przedkładania śmierci Ukraińców nad życie swoich własnych dzieci.

Niepokojąca, zwięzła i mocna powieść, w której mieszają się skrajne emocje, smutek i wyobcowanie nastolatka, śmierć i miłość, pożądanie i przerażające poczucie winy.

Ostatni dzień upalnych wakacji na kempingu w Landach. Rodzinne wakacje w tym miejscu nie są szczytem marzeńdla siedemnastoletniego Leonarda. Nieśmiały i wycofany chłopak źle się czuje w tej fabryce rozrywki, gdzie rządzi obsesja dobrego samopoczucia i przymus świetnej zabawy. W czasie wieczornych imprez na plaży pozostaje widzem. Przygląda się zakochującym się w sobie rówieśnikom, co jedynie pogłębia jego brak wiary w siebie i niechęć do własnego ciała.

Co się stanie, gdy ostatniej nocy będzie świadkiem śmierci kolegi? Jak zareaguje?

Ta urokliwa paryska groteska, napisana w znakomitym stylu, została nagrodzona za przyjemność czytania (Prix Relay des Voyageurs Lecteurs), a następnie sfilmowana. Zachwyciła publiczność w wielu krajach lekkością surrealistycznego żartu, iście francuskim muśnięciem absurdu.

Pewnego wieczoru w Paryżu księgowy Daniel Mercier, przeciętny Francuz, samotnie je kolację w brasserie, gdy przy sąsiednim stoliku siada znamienity gość: François Mitterrand. Prezydent wychodzi, a Daniel przywłaszcza sobie pozostawiony przez polityka kapelusz. Zakłada go na głowę i w tym momencie jego życie zostaje wywrócone do góry nogami Kapelusz kolejno zmienia właścicieli i w magiczny sposób spełnia ich najskrytsze marzenia, a czytelnik odbywa szaloną podróż przez francuskie społeczeństwo lat 80.

Paryska perfekcja!

HRH Camilla, małżonka Karola III

Historia równie zabawna, co oryginalna, którą można się cieszyć jak pralinką z nadzieniem o zaskakującym smaku.

Marie France

Zabawna historia, mądre przesłanie, niesamowita powieść. Chapeau bas!

LExpress

O książce

Powieść nie całkiem kryminalna, z Paryżem w tle, łącząca elementy różnych gatunków, błyskotliwa i dynamiczna, lekko nasączona humorem. Akcja rozgrywa się w świecie francuskich wydawców, autorów i krytyków. Do przeczytania jednym tchem.

Maszynopis książki wysłanej do wydawnictwa przez tajemniczego autora działa jak przepowiednia. Czy to jedynie zaskakujący zbieg okoliczności?

Czasem fikcja kreuje rzeczywistość

Życie Violaine Lepage, znanej paryskiej redaktorki, dyrektorki działu prozy francuskiej w dużym wydawnictwie, po wybudzeniu ze śpiączki, w którą zapadła po wypadku lotniczym, przybiera niespodziewany obrót pod wpływem powieści Kwiaty z cukru. Książka, wybrana spośród tysięcy propozycji nadesłanych do redakcji, niedawno ukazała się drukiem, a jej autora otacza aura tajemnicy. Nikt nie wie, kim jest Camille Désencres ani gdzie przebywa, co staje się szczególnie kłopotliwe, gdy tytuł przechodzi do ścisłego finału nagrody Goncourtów. Co więcej, zbrodnie opisane w książce naprawdę mają miejsce.

Motto

Książka żyje własnym życiem. Ci, którzy muszą zginąć, zginą.

O autorze

Antoine Laurain jest powieściopisarzem, scenarzystą, dziennikarzem, reżyserem i kolekcjonerem zabytkowych kluczy. Urodzony (1972) i wychowany w Paryżu, po studiach filmowych rozpoczął karierę, reżyserując filmy krótkometrażowe i pisząc scenariusze. Jego pasja do sztuki doprowadziła go do podjęcia pracy u sprzedawcy antyków w Paryżu. To doświadczenie stało się inspiracją dla jego pierwszej powieści. Z kolei wydana w przeddzień wyborów prezydenckich we Francji w 2012 roku powieść Le Chapeau de Mitterand została doceniona przez krytyków, czytelników i księgarzy, którzy przyznali jej Nagrodę Landerneau Découvertes. Bestsellerem okazało się także jej angielskie tłumaczenie. Ta pełna paryskiego uroku powieść została laureatką Prix Relay des Voyageurs Prix Relay des Voyageurs Lecteurs, nagrody za jakość stylu, oryginalność historii i przyjemność czytania. Ukaże się w polskim przekładzie w serii Collection Nouvelle w styczniu 2024.

Powieści Antoine'a Lauraina zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków, w tym arabski i koreański. Również ta ukazała się w angielskim przekładzie w 2021 roku.

Recenzje

Sprytne, zabawne ... arcydzieło paryskiej perfekcjiHRH Księżna Kornwalii

Kwintesencja francuskiego romansuThe Times

Hymn do la vie Parisienne...The Guardian

Laurain stworzył tutaj fantastycznie skomplikowaną sieć, w której najmniejszy szczegół może być znaczący, i bez względu na to, jak bardzo jesteś pewien, że go zrozumiałeś, jest o krok do przodu.The Herald

Elegancko napisana mała perełka...The Big Issue

To prawdziwe arcydzieło literackiej tajemnicy. Magazyn Mystery Scene

Klasyczny kryminał, który Pierre Lemaitre, jeden z najlepszych twórców gatunku, napisał do szuflady jeszcze w latach 80. XX wieku. Powieść mroczna i przewrotna, makabryczna, a jednak smakowita. Głośnym i wyczekiwanym wydarzeniem było opublikowanie jej w 2021 roku, z komentarzem Autora. Została przełożona na 10 języków.

Mistrz Lemaitre i Elżbieta Janota stworzyli kapitalny duet autorsko-translatorski. Jest dynamika, zwięzły, ale precyzyjny rysunek postaci, muśnięcie ironii, napięcie i element zaskoczenia, zwłaszcza na koniec. Czyli intrygująca powieść, nieźle skonstruowana i świetnie przetłumaczona. Nie mogła się zestarzeć.

Wstrząsająca biografia ojca.

Trzydziesta książka Amélie Nothomb, nagrodzona Prix Renaudot 2021. Osobista, niesentymentalna, na pozór lekka, a jednak wstrząsająca powieść, w której autorka oddała hołd swojemu ojcu, mówiąc jego głosem.

Zaledwie trzy epizody z dzieciństwa i młodości Patricka Nothomba, belgijskiego dyplomaty, zupełnie wystarczyły pisarce, by po mistrzowsku przedstawić zarówno słabość, jak i siłę człowieka.

Sześcioletni Patrick zostaje wysłany na wakacje do dziadka poety, barona na zamku w Pont-dOye. Tam, pośród zgrai swoich małoletnich ciotek i wujków, przebywa w osobliwych warunkach: karmiony raczej kiepską poezją niż realną strawą, marznąc na kość w zimowe noce, zdany sam na siebie przechodzi prawdziwie darwinowską szkołę przetrwania. Po latach powie, że to właśnie tam rozwinął instynkt życia i hart ducha, które pozwoliły mu jako negocjatorowi stanąć twarzą w twarz z rewolucjonistami w Kongo i uratować setki zakładników.

O książce:

Mistrzowska proza z pazurem.

Zaskakująca i wzruszająca, osobliwa historia rodzinna pełna podziwu, zazdrości, niechęci, i rocka, którego wielbicielką jest Amélie Nothomb.

To piękna opowieść o bezwarunkowej i nieoczywistej miłości sióstr, z wątkiem autobiograficznym, ale na pewno nie książka dla grzecznych dziewczynek. Tristane i Laetitię łączy od wczesnego dzieciństwa więź o wiele silniejsza niż relacja z rodzicami zapatrzonymi w siebie nawzajem.

Świat widziany oczami małej zgaszonej dziewczynki zranionej słowami bliskich wywołuje śmiech i łzy, a porażająco zwięzły przekaz o relacjach rodzinnych odbiera mowę.

Przesłanie powieści: Słowa mają tę moc, którą sama im nadasz.

O autorce:

AMÉLIE NOTHOMB urodzona w 1966 roku belgijska pisarka tworząca w języku francuskim, która od swojego debiutu (Higiena mordercy, 1992) publikuje co roku jedną powieść. Jej książki, przetłumaczone łącznie na ponad czterdzieści języków, trafiają zarówno na listy bestsellerów, jak i do programów szkolnych, są nagradzane i ekranizowane. Jest znana z kontrowersyjnych wypowiedzi i ekscentrycznego stylu bycia. W serii Collection Nouvelle ukazała się jej powieść Do pierwszej krwi.

Twórczość Amélie Nothomb charakteryzuje zwięzła forma, precyzyjny język, czarny humor, wątki groteskowe i autobiograficzne.

O tłumaczu:

Jakub Jedliński - tłumacz z języków francuskiego i angielskiego, autor kilkudziesięciu przekładów beletrystyki i literatury faktu. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Finalista Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Jako tłumacz i czytelnik szczególnie ceni współczesną literaturę frankofońską.

Waży słowa, czasem warzy słowa.

O serii

W serii Collection Nouvelle ukazują się interesujące utwory najnowszej literatury francuskojęzycznej w znakomitych przekładach.Książki reprezentują różne odmiany powieści (od klasycznego kryminału przez thriller historyczny, powieść psychologiczną, biograficzną i feministyczną, po powieść-groteskę i powieść z wątkiem eko). Zdobyły prestiżowe nagrody literackie (Prix Goncourt, Prix Goncourt des lycéens, Prix Femina, Prix Renaudot, Prix Landerneau) lub kandydują do tych nagród i zyskały zainteresowanie szerokiej publiczności w wielu krajach.

O książce:

Prawdziwe historie kobiet. Pięknych, mądrych, niezależnych...

Powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z pogranicza francusko-hiszpańskiego. Niemal filmowa akcja trzyma w napięciu i pokazuje, jaką siłę mają nienawiść, nieograniczona władza, doświadczenie krzywdy, ale też miłość, tradycja i poczucie wspólnoty.

Jest rok 1609. Do Baskonii, przesiąkniętej pogańskimi obrzędami i mitami, przybywa z misją wykorzenienia czarów wysłannik Henryka IV, Pierre de Lancre, w otoczeniu oddziału zbrojnych. Z fanatyczną gorliwością tropi ludzi podejrzanych o układy z diabłem. Misja trwa dwa miesiące, na stosie ginie co najmniej osiemdziesiąt kobiet, wiele osób doświadcza tortur, jeszcze więcej jest więzionych w nieludzkich warunkach. Czasem, by trafić na stos, wystarczy być kobietą

Na tej surowej ziemi Basków, opuszczonej przez mężczyzn, którzy wypłynęli w morze, splatają się losy czterech wspaniałych kobiet pięknych i niezależnych.

Gracjana, posługaczka kościelna oczekująca powrotu ukochanego z wyprawy wielorybniczej, jako pierwsza pada ofiarą de Lancrea. Amalia, kochana i szanowana przez wszystkich uzdrowicielka, szybko dostrzega zagrożenie dla całej społeczności. Murgui, młoda dziewczyna o cygańskiej urodzie, od lat odtrącana przez otoczenie z powodu obcych rysów twarzy, ulega żądzy zemsty. Lina, zgwałcona w dzieciństwie, para się prostytucją i jest gotowa zrobić wszystko, aby uciec od biedy i pogardy.

Opowieść z autostopowiczem w tle i w roli głównej, o sile przyjaźni i o pożądaniu, o byciu w drodze i o zatrzymaniu się, o pogoni za i rezygnacji z, o krzyżujących się życiowych drogach i ścieżkach, o stawaniu się dorosłym i o niedojrzałości to z pewnością lektura na miarę naszych czasów, współczesna powieść drogi rebours. Z refleksją o tych i dla tych, którzy spotykają ciągle wielu ludzi albo pragną spotkać tylko nielicznych dla nich ważnych.

Dobiegający czterdziestki pisarz Sacha przenosi się do miasteczka na południu Francji.

Dowiaduje się, że mieszka tam autostopowicz tak nazywa w myślach kolegę z lat studenckich, z którym wspólnie podróżowali. Spotykają się. Sacha poznaje też Marie, towarzyszkę życia kolegi, tłumaczkę literatury włoskiej, i ich kilkuletniego syna Agustína. Dawniej autostopowicz mówił Sachy: żyj, później będziesz pisał. Mimo upływu lat podział ról się nie zmienił: autostopowicz żyje, podróżuje, zawiera znajomości, a Sacha pisze i obserwuje go z daleka. Stopniowo jednak, ten, który zostaje, też zaczyna żyć, kochać i podróżować, wymykając się smudze cienia

To historia, która jeszcze się nie zdarzyła, choć nie fantastyka. W tej intrygującej powieści sensacyjnej czytelnik znajdzie fragmenty trzymającego w napięciu thrillera i poczuje dynamikę świetnie napisanego reportażu.

Wioska rybacka z niskimi kolorowymi domami, usytuowana w cieśninie morskiej na dalekiej północy Norwegii. To tam się wszystko zaczęło: wybuch na platformie wiertniczej po drugiej stronie kanału, pęknięcie, które poważnie zagraża lodowcowi, martwe ryby. A jeśli to wszystko się ze sobą łączy? Noah, inżynier geolog pochodzący z wioski przy fiordach, gdzie miał miejsce wypadek, powraca w rodzinne strony z misją. Spotyka Anę, swoją dawną miłość, i przyjaciół z młodości, z którymi grał w gry RPG. Wtedy nosił imię Sigurd. Tak samo nazywa się przeklęta platforma

O książce:

Wielowarstwowa opowieść o miłosnym trójkącie, poszukiwaniu tożsamości, marzeniach o lepszym życiu, cenie sukcesu, wszechobecnej przemocy w stosunkach społecznych i związkach. Współczesna komedia ludzka, której akcja rozgrywa się między Paryżem a Nowym Jorkiem.

Wydaje się, że Sam Tahar, a właściwie Samir Tahar, błyskotliwy prawnik z Nowego Jorku, ma wszystko: władzę, sławę, bogactwo, udane małżeństwo. Jednak swój sukces zbudował na kłamstwie. Gdy arabskie pochodzenie okazało się przeszkodą w karierze, zaczął podawać się za Żyda i pożyczył fakty z życia Samuela, przyjaciela ze studiów, a obecnie niespełnionego pisarza, który wegetuje na przedmieściach Paryża. Dwadzieścia lat wcześniej Samuel podjął próbę samobójczą i w ten sposób zatrzymał przy sobie zakochaną w Samirze Ninę. W połowie życia te trzy komety na nowo się spotykają i następuje wybuch

Recenzje:

Opowieść o uwodzeniu, która zasługuje na miejsce w antologii podbojów miłosnych.

Bernard Pivot, członek Akademii Goncourtów, LE JOURNAL DU DIMANCHE

Powieść fantastycznie współczesna w sposobie badania stosunków klasowych XXI wieku.

LE POINT

Książka rozbrzmiewa aktualnymi tematami, a właściwie to aktualne tematy rozbrzmiewają literaturą.

LE FIGARO

O autorze:

KARINE TUIL francuska pisarka urodzona w Paryżu w 1972 roku, autorka nagradzanych oraz tłumaczonych na wiele języków powieści, z których kilka doczekało się adaptacji teatralnych i filmowych. Powieść Nasze życia wymyślone (LInvention de nos vies) dotarła do finału Nagrody Goncourtów, zebrała świetne recenzje i stała się międzynarodowym bestsellerem. Sztuka na jej podstawie w 2022 roku weszła do repertuaru paryskiego Atelier Théâtre Actuel.

O tłumaczu:

ADRIANA CELINSKA tłumaczka i recenzentka literatury obcojęzycznej, redaktorka z wieloletnim doświadczeniem wydawniczym, absolwentka filologii romańskiej oraz etnologii i antropologii kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także Lettres Modernes Université Stendhal (Grenoble-III), członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Pracowała w dziale praw brytyjskiego wydawnictwa Anova Books (Pavilion) z siedziba w Londynie, a następnie w krakowskich wydawnictwach (Otwartei Znak). Kwiaty z cukru Antoinea Lauraina w jej przekładzie zapoczątkowały serię Collection Nouvelle.

O książce

Minipowieść francusko-włoska.

Ariane, archeolog z muzeum w Nicei, towarzyszy matce i widzi postępujące objawy demencji. Zdaje sobie sprawę, jak mało czasu zostało jej na zrozumienie tej najbliższej, a zarazem tak obcej kobiety. Co zostawiła w rodzinnym Montebello? Jaką tajemnicę skrywają rubinowe kolczyki?

W tej przepięknej powieści o pełnej emocji trudnej relacji matki i córki Laura Ulonati kreśli portret włoskich imigrantów, którzy w poszukiwaniu lepszego losu osiedlali się we Francji w latach sześćdziesiątych XX wieku. Powoli odsłania kolejne warstwy, próbując dotrzeć do źródeł tożsamości zbiorowej i indywidualnej.

Przekład i ilustracje Alicji Rosé odkrywają poetycką urodę tekstu: barwy, melodie, odcienie uczuć, obrazy pamięci.